Πριν λίγες ημέρες, μέλη του ΚΚΕ δέχονται δολοφονική επίθεση από φασίστες στην περιοχή του Περάματος, επειδή κολλούσαν αφίσες για το φεστιβάλ της ΚΝΕ. Οι “Έλληνες εθνικιστές” εξοπλισμένοι με ρόπαλα με καρφιά και μαχαίρια τραυματίζουν σοβαρά ανθρώπους αριστερών πεποιθήσεων.
Χθες βράδυ, μετά από θρασύδειλη επίθεση μιας ομάδας χρυσαυγιτών εντελώς απρόκλητα σε παρέα που καθόταν σε καφετέρια στο Κερατσίνι, ο Παύλος Φύσσας κατέληξε, μετά από μαχαιριά στο στήθος. Ο Παύλος ήταν αντιφασίστας και προφανώς οι πεποιθήσεις του γνωστές...
σ’ αυτούς που ήθελαν να ξέρουν στην ευρύτερη περιοχή. Σύμφωνα με την αστυνομία, δράστης της δολοφονίας είναι ο 45χρονος Γιώργος Ρουπακιάς, ο οποίος ομολόγησε την πράξη του και δήλωσε ότι είναι μέλος της Χρυσής Αυγής.
Και τα δύο περιστατικά είναι πολιτικές επιθέσεις και μόνο ως τέτοιες πρέπει να τις εκλάβει ο καθένας που θεωρεί εαυτόν, σκεπτόμενο άνθρωπο. Η δολοφονία δε, του Παύλου Φύσσα σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη του πολέμου. Η Χρυσή Αυγή κάνει αυτό που δεν μπορούν να κάνει η Νεά Πασοκοδημοκρατία. Δηλαδή, λερώνει τα χέρια της με αίμα. Γιατί μπορεί ο Σαμαράς με τις αποφάσεις του, ο Βενιζέλος με τους νόμους που σκαρφίζεται και όλο αυτό το συνοθύλλευμα να διαμορφώνουν τις ζωές μας και να καταδικάζουν ψυχές, αλλά δεν έχουν το…θάρρος για νεκρούς συγκεκριμένα. Μόνο για όσους αποτελέσουν “παράπλευρες απώλειες” ενός οικονομικού πειράματος με κοινωνικές προεκτάσεις.
Ο φασισμός δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτούς βεβαίως, αφού από τους δημοσιογράφους, τους ψευτοδιανοούμενους και όσους συναινούν στην φρίκη, ο νεοναζισμός έχει αποκτήσει μια πολιτοφυλακή που δεν χρειάζεται να πιάσει μαχαίρι, αλλά αρκεί που το μασκαρεύει. Πλέον, οι ναζί της Χρυσής Αυγής χωρίς να έχουν καν διάθεση να κρυφτούν, επιτίθενται εν ψυχρώ στοχευμένα, ακόμα κι αν υπάρχουν θεατές των εγκλημάτων τους. Φυσικά δεν προκαλεί εντύπωση που τα θύματα είναι κυρίως άτομα του αριστερού χώρου, όταν δεν είναι μετανάστες.
Επίσης, δηλώσεις τύπου: ”Μου αρέσει ο τσαμπουκάς της Χρυσής Αυγής” (Πέτρος Γαϊτανός), ”Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην Χρυσή Αυγή – και σοβαρολογώ απολύτως.” (Στέφανος Κασιμάτης, δημοσιογράφος της Καθημερινής), “Θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή, αν είναι να μας βγάλει από το αδιέξοδο.” (Γιάννης Πλούταρχος), “Η Χρυσή Αυγή είναι αυθεντικό κίνημα.” (Ανδρέας Λοβέρδος) και πολλές άλλες από παπαγαλάκια, “λαϊκούς” τραγουδιστές, επαγγελματίες πολιτικούς και συγγραφείς δήθεν κουλτουριάρηδες, έστρωσαν το χαλί για την ενσωμάτωση της ναζιστικής απειλής ως σταθερά, την αντιμετώπισαν ως απλά μια επιπλέον άποψη. Και αφού την καλλώπισαν, την τάισαν στους βλαχοέλληνες, αυτή την ράτσα που παγιδεύτηκε μεταξύ τηλεκατινιάς και πάρτυ στην Μύκονο.
Χθες βράδυ, μετά από θρασύδειλη επίθεση μιας ομάδας χρυσαυγιτών εντελώς απρόκλητα σε παρέα που καθόταν σε καφετέρια στο Κερατσίνι, ο Παύλος Φύσσας κατέληξε, μετά από μαχαιριά στο στήθος. Ο Παύλος ήταν αντιφασίστας και προφανώς οι πεποιθήσεις του γνωστές...
σ’ αυτούς που ήθελαν να ξέρουν στην ευρύτερη περιοχή. Σύμφωνα με την αστυνομία, δράστης της δολοφονίας είναι ο 45χρονος Γιώργος Ρουπακιάς, ο οποίος ομολόγησε την πράξη του και δήλωσε ότι είναι μέλος της Χρυσής Αυγής.
Και τα δύο περιστατικά είναι πολιτικές επιθέσεις και μόνο ως τέτοιες πρέπει να τις εκλάβει ο καθένας που θεωρεί εαυτόν, σκεπτόμενο άνθρωπο. Η δολοφονία δε, του Παύλου Φύσσα σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη του πολέμου. Η Χρυσή Αυγή κάνει αυτό που δεν μπορούν να κάνει η Νεά Πασοκοδημοκρατία. Δηλαδή, λερώνει τα χέρια της με αίμα. Γιατί μπορεί ο Σαμαράς με τις αποφάσεις του, ο Βενιζέλος με τους νόμους που σκαρφίζεται και όλο αυτό το συνοθύλλευμα να διαμορφώνουν τις ζωές μας και να καταδικάζουν ψυχές, αλλά δεν έχουν το…θάρρος για νεκρούς συγκεκριμένα. Μόνο για όσους αποτελέσουν “παράπλευρες απώλειες” ενός οικονομικού πειράματος με κοινωνικές προεκτάσεις.
Ο φασισμός δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτούς βεβαίως, αφού από τους δημοσιογράφους, τους ψευτοδιανοούμενους και όσους συναινούν στην φρίκη, ο νεοναζισμός έχει αποκτήσει μια πολιτοφυλακή που δεν χρειάζεται να πιάσει μαχαίρι, αλλά αρκεί που το μασκαρεύει. Πλέον, οι ναζί της Χρυσής Αυγής χωρίς να έχουν καν διάθεση να κρυφτούν, επιτίθενται εν ψυχρώ στοχευμένα, ακόμα κι αν υπάρχουν θεατές των εγκλημάτων τους. Φυσικά δεν προκαλεί εντύπωση που τα θύματα είναι κυρίως άτομα του αριστερού χώρου, όταν δεν είναι μετανάστες.
Επίσης, δηλώσεις τύπου: ”Μου αρέσει ο τσαμπουκάς της Χρυσής Αυγής” (Πέτρος Γαϊτανός), ”Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην Χρυσή Αυγή – και σοβαρολογώ απολύτως.” (Στέφανος Κασιμάτης, δημοσιογράφος της Καθημερινής), “Θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή, αν είναι να μας βγάλει από το αδιέξοδο.” (Γιάννης Πλούταρχος), “Η Χρυσή Αυγή είναι αυθεντικό κίνημα.” (Ανδρέας Λοβέρδος) και πολλές άλλες από παπαγαλάκια, “λαϊκούς” τραγουδιστές, επαγγελματίες πολιτικούς και συγγραφείς δήθεν κουλτουριάρηδες, έστρωσαν το χαλί για την ενσωμάτωση της ναζιστικής απειλής ως σταθερά, την αντιμετώπισαν ως απλά μια επιπλέον άποψη. Και αφού την καλλώπισαν, την τάισαν στους βλαχοέλληνες, αυτή την ράτσα που παγιδεύτηκε μεταξύ τηλεκατινιάς και πάρτυ στην Μύκονο.
Η θεωρία των δύο άκρων πέφτει στο κενό, οπότε χρειάζεται πλέον αίμα στο πεζοδρόμιο για να συντηρηθεί το κλίμα φόβου. Ακόμα, ο Σαμαράς άνοιξε την πόρτα στον ναζισμό, τόσο με την ένταξη ακροδεξιών παραφρόνων τύπου Άδωνη, όσο και με την υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας. Ο Σαμαράς έχει στις τάξεις του χουντικούς και βασιλόφρονες και γενικά προσπαθεί να συγκεντρώσει οτιδήποτε αντι-δημοκρατικό, τρομοκρατώντας με την συμμορία της Χρυσής Αυγής και προσπαθώντας να πείσει για “δημοκρατικά τόξα”.
Ο φασισμός που θρέφει συνειδητά η κυβέρνηση, φόρεσε αρβύλες και παντελόνι παραλλαγής, βρίσκοντας πάτημα στην οργή για ένα πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε, αλλά αρνείται να παραδώσει την εξουσία. Είναι ο φασισμός που όσα σχολεία κλείνουν, όσα νοσοκομεία καταρρέουν, όσα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανοίγουν, όση ανεργία γεννάται, εκείνος θεριεύει.
Η αύξηση των φαινομένων βίας ως συχνότητα και ως αγριότητα από την ύστατη εφεδρεία του συστήματος που λέγεται Χρυσή Αυγή, προετοιμάζει το έδαφος για να περάσει το παιχνίδι σε νέο επίπεδο. Στρατολογεί τον κλασικό, τον αμόρφωτο, ψυχοπαθή Έλληνα υπέρ μελανοχιτώνων, δημιουργώντας εμφυλιακές συνθήκες με την ευλογία διαφόρων κέντρων εξουσίας.
Ο Παύλος Φύσσας, ένας άνθρωπος με όλο το μέλλον μπροστά του, μόλις 34 ετών, πλήρωσε με την ζωή του τις ιδέες του. Ο θάνατος αυτού του παιδιού ήταν θέμα χρόνου. Θα μπορούσαν πολλοί να ήταν \ ήμασταν στην θέση του. Ήταν μια πολιτική δολοφονία. Τελεία και παύλα.
Όσοι έχουν ψηφίσει ή στηρίζουν έστω και με μια συλλαβή τους την Χρυσή Αυγή, έχουν στα χέρια τους κι αυτοί, το αίμα του Παύλου.
Από strangejournal
Ο φασισμός που θρέφει συνειδητά η κυβέρνηση, φόρεσε αρβύλες και παντελόνι παραλλαγής, βρίσκοντας πάτημα στην οργή για ένα πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε, αλλά αρνείται να παραδώσει την εξουσία. Είναι ο φασισμός που όσα σχολεία κλείνουν, όσα νοσοκομεία καταρρέουν, όσα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανοίγουν, όση ανεργία γεννάται, εκείνος θεριεύει.
Η αύξηση των φαινομένων βίας ως συχνότητα και ως αγριότητα από την ύστατη εφεδρεία του συστήματος που λέγεται Χρυσή Αυγή, προετοιμάζει το έδαφος για να περάσει το παιχνίδι σε νέο επίπεδο. Στρατολογεί τον κλασικό, τον αμόρφωτο, ψυχοπαθή Έλληνα υπέρ μελανοχιτώνων, δημιουργώντας εμφυλιακές συνθήκες με την ευλογία διαφόρων κέντρων εξουσίας.
Ο Παύλος Φύσσας, ένας άνθρωπος με όλο το μέλλον μπροστά του, μόλις 34 ετών, πλήρωσε με την ζωή του τις ιδέες του. Ο θάνατος αυτού του παιδιού ήταν θέμα χρόνου. Θα μπορούσαν πολλοί να ήταν \ ήμασταν στην θέση του. Ήταν μια πολιτική δολοφονία. Τελεία και παύλα.
Όσοι έχουν ψηφίσει ή στηρίζουν έστω και με μια συλλαβή τους την Χρυσή Αυγή, έχουν στα χέρια τους κι αυτοί, το αίμα του Παύλου.
Από strangejournal
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου